Ovdje govorimo o jednoj anomaliji koja, kao i sve ostale anomalije, nastaje tijekom embrionalnog i fetalnog razvoja ploda. Ne radi se o stečenom već o prirođenom stanju koje postoji, kao takvo, već pri porodu djeteta. Čitav spektar anomalija može postojati od kojih su neke gotovo zanemarive preko onih koje zahtijevaju ozbiljnije kirurške korekcije do onih nespojivih sa životom. U području gornjeg mokraćnog sustava može se raditi o anomalijama broja organa, njihovog spuštanja ili uzdizanja u fetusu (zauzimanja definitivne pozicije unutar tijela novorođenčeta), zatim o anomalijama fuzije i oblika organa te rotacijskim anomalijama.

Upuštati se detaljnije u embriologiju ove anomalije daleko bi prelazilo potrebe čitateljstva i ove kolumne, ali spomenimo samo kako se fetalna osnova bubrega nalazi izvorno u zdjelici, a tek kontaktom s fetalnom osnovom mokraćovoda (uretera) dolazi do podražaja daljnjeg razvoja što uključuje rast i razvoj bubrega, njegovo uzdizanje u slabinsku ložu te konačno spajanje te dvije osnove u funkcionalnu cjelinu – bubreg i pripadni kanalni sustav s ureterom koji provodi urinu mokraćni mjehur. Podvostručenje uretera (mokraćovoda) je, dakle, anomalija broja organa.

Uz podvostručenje uretera ide redovito i podvostručenje kanalnog sustava bubrega (bubrežne čašice i nakapnica – tzv. pyelon bifidus) gdje onda gornji dio kanalnog sustava redovito čini manju proporciju (cca 1/3) dok je donji redovito gotovo dvostruko veći. Podvostručenje uretera može biti djelomično (lat.-ureter bifidus) ili potpuno (lat.-pyelon et ureter duplex). Kod stanja zvanog ureter bifidus dva uretera se na nekoj visini spajaju pa u mokraćni mjehur ulazi urin kroz samo jedno ureterovezikalno ušće. Duplikacija uretera je ujedno i najčešća anomalija tog organa. Javlja se dvostruko češće u žena, a jednostrano podvostručenje uretera je 6 puta češće nego obostrano. Pojavljuje se jednako često na lijevoj i desnoj strani. Postoji li potpuno podvostručenje uretera onda postoje i dva ušća uretera u mokraćni mjehur. Pri tome donje ušće derivira urin iz gornjeg (manjeg dijela) kanalnog sustava i bubrega, a ušće gornjeg uretera iz donjeg (većeg) dijela bubrega. Tu govorimo o tzv. Meyer-Weigertovom pravilu od kojeg izuzeci postoje tek vrlo rijetko. Stoga je gornje ureteralno ušće u mokraćni mjehur (koje drenira donji dio bubrega!) s vrlo kratkim segmentom koji prolazi kroz mišićnu stijenku mjehura¨. Radi toga na gornjem ušću može postojati tzv. vezikoureteralni refluks – povrat urina iz mjehura u donji kanalni sustav. Istodobno donje ureteralno ušće može biti dodatno vezano uz druge anomalije ili bolesti, a postoje i

Na sreću, u velike većine slučajeva ova anomalija ne uzrokuje nikakve tegobe i otkriva se intravenskom urografijom ili, danas, CT-urografijom slučajno. Postoje li u djetinjstvu recidivne mokraćne infekcije, u te djece se češće otkriva podvostručenje uretera nego u zdrave djece. Kako smo već ranije rekli, u slučaju potpunog podvostručenja uretera gornje ušće u mjehur može biti vezano uz refluks, a donje uz pojavu ureterokele ili biti ektopično. Ektopija ušća u žena, za razliku od muškaraca, se redovito nalazi ispod razine sfinktera mokraćne cijevi i to rezultira stalnom inkontinencijom pored postojanja normalnih mokrenja. U većine bolesnika je potrebno samo praćenje navedene anomalije ili medikamentozno liječenje recidivnih mokraćnih infekcija, a manjina zahtijeva ozbiljniju kiruršku korekciju.